Wspomnienia cz.IV
ROK 1954
Kierownictwo i aktyw zakładu podejmują energiczna walkę o pełne wykorzystanie powierzchni produkcyjnych.
Oprócz zwiększonych ilości produkcji urządzeń medycznych zakład przejmuje produkcję nadwozi samochodowych i przyczep różnego typu o przeznaczeniu specjalnym.
Projekty konstrukcyjne wykonuje Biuro Konstrukcyjne Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosł w Warszawie. Powstaje również własny Oddział Biura Konstrukcyjnego. Obejmuje w nim pracę obecny dyrektor naczelny mgr inż. B. Prugar Ketling.


Załoga dla uczczenia święta robotniczego 1 maja podejmuje zobowiązania wyremontowania i oddania do użytku zakładu z przeznaczeniem na Robotniczy Dom Kultury – po zlikwidowanej szkole przemysłowej, zlokalizowanego przy al. Wojska Polskiego nr 184, róg ulicy Unii Lubelskiej.
W wyremontowanym, odnowionym domu znalazły pomieszczenia: przychodnia przyzakładowa z gabinetami: internistycznym, ginekologicznym, zabiegowym, i fizykoterapii, świetlica Związku Młodzieży Polskiej, Klub Techniki i Racjonalizacji, biblioteka, koło sportowe, zespół muzyczny i wzorcowa stołówka prowadzona przez Spółdzielnię Spożywców „Robotnik”. W przychodni wprowadzono dyżury trwające codziennie od godziny 7.00 do 22.00.
W maju reaktywowana została na terenie zakładu Ochotnicza Straż Pożarna, z ochotników rekrutujących się spośród załogi.
Jej opiekunem i kierownikiem został st. inspektor BHP – Wacław Barcikowski.
Ćwiczenia straży odbywały się w niedziele w godzinach porannych i prowadzone były przez oficerów zawodowej Miejskiej Straży Pożarnej.


OSP wyposażona została w ubrania i w odpowiedni i stałe uzupełniany, sprzęt bojowy.
Jako Stowarzyszeniu Wyższej Użyteczności Publicznej nadano OSP – Statut i powołano w latach następnych prezesa w osobie Mariana Sygulskiego – mistrza Spawalniczego.
Ćwiczenia prowadził ogniomistrz Jan Tałajkowski. OSP brała udział we współzawodnictwie z zakładami na terenie Szczecina.
Wartość produkcji za rok 1953 wyniosła 43,1 mln zł. Stan zatrudnienia – 651 osób.
ROK 1954
Profil Produkcji z ubiegłego roku zostaje zachowany lecz następuje systematyczne ograniczenie produkcji sprzętu medycznego.
Powstaje duże biuro konstrukcyjne wraz z prototypownią, wykonującą prototypy nadwozi i przyczep.
Następuje dalszy okres zabiegów o wykorzystanie powierzchni zakładu o niezbędne inwestycje, uzupełnienie parku maszynowego i właściwe wyprofilowanie zakładu.
Dla poparcia powyższych postulatów wysłano delegację przedstawicieli zakładu do tow. Wicepremiera Gede, który godząc się z postulatami delegatów przyrzekł swoje poparcie w odpowiednich szczeblach hierarchii państwowych.
W skład delegacji weszli: sekretarz POP Eugeniusz Łazowski i dyrektor Stanisław Fortuński i inni.
Notuje się poważny wzrost aktywności załogi na odcinku życia kulturalnego i spraw socjalnych. Następuje dalsze uzupełnienie w nowoczesny sprzęt medyczny i leczniczy przychodni przyzakładowej.
Oddano do użytku pokój higieniczny dla kobiet. Przystosowano pomieszczenia w Robotniczym Domu Kultury na niewielki hotel robotniczy.
Otwarto na terenie zakładu sklep spożywczy prowadzony przez Miejski Handel Detaliczny i punkt usługowy napraw obuwia dla załogi. Wydzierżawiano i urządzono (doprowadzono wodę) tereny (obok zakładu) na ogródki pracownicze.

Krystalizują się zespoły: taneczny, wokalny, dramatyczny i muzyczny.
W poszczególnych zespołach udział brali: zespół taneczny – Jan Bieniarz, Grzegorz Głowinkowski, Janina Grzesiukiewicz, Wacław Kalmus, Daniela Kotleszka – Grzesiak, Stanisława Michaliszyn – Drążewska, Maria Mozgwa, Lucyna Pyterek – Peta, Alina Śliwa – Głowinkowska.
Zespół muzyczny: Grzegorz Głowinkowski, Jerzy Grzesiukiewicz, Marian Górny, Stefan Łuba, Zenon Nizoń, Adam Samułewicz. Zespół dysponował instrumentami zakupionymi z funduszy rady zakładowej związków zawodowych Metalowców i zakład pracy.
Zespół wokalny: Edward Kustroń, Zbigniew Lubas – kierownik zespołu, Stanisław Łuba, Czesława Matyjaszka – Markocka, Jezry Peta, Lucyna Pyterek – Peta, Krystyna Poradowska, Andrzej Rzicha, Alina Tomczyk – Chudzik, Tadeusz Żmitrowicz.
Począwszy od miesiąca maja odbywały się międzywydziałowe rozgrywki w piłce nożnej.
Rozgrywki odbywały się na boisku sportowym usytuowanym na stronie południowej zakładu.
Roczna produkcja wyniosła 17,2 mln złotych, a stan zatrudnienia to 575 osób.
ROK 1955
W kwietniu zakład został przejęty przez Ministerstwo Przemysłu Motoryzacyjnego (?) i w ramach Centralnego Zarządu Produkcji Samochodów – z przeznaczeniem do produkcji motocykli „Junak” 350cm sześciennych.
Opracowane są projekty rozbudowy zakładu, wprowadzenia najbardziej postępowych metod technologii i organizacji pracy.
Zwiększa się poważnie kadra pracowników inżynieryjnych i technicznych. Kilkuletnie starania załogi o wykorzystanie powierzchni produkcyjnych uwieńczane zostały pełnym sukcesem.
Zakład otrzymał perspektywiczne zadania produkcji pojazdów jednośladowych – produkcją 20.000 szt. rocznie!
W czerwcu zakończono produkcje sprzętu medycznego, nadwozi samochodowych i przyczep.
W okres planu pięcioletniego załoga wchodzi z poważną perspektywą pozostania nowoczesnym i czołowym zakładam metalowym na terenie województwa.
Zakład przyjmuje nazwę „Szczecińska Fabryka Motocykli”.
(przypis: oficjalnie zmiana nazwy dokonała się 1 stycznia 1958 roku, patrz kalendarium)
W dniu 21 grudnia tegoż roku wykonany został przez Wydział Narzędziowni pierwszy detal do motocykla „JUNAK” 350 – podstawka do akumulatora.
W dniu 1 grudnia zakład przyjmuje na stan załogi pierwszego absolwenta Politechniki Szczecińskiej z nakazem pracy – inżyniera Zenona Mrówkę – obecnie (19/3) Gł. Inż. zakładu.
Czołowy członek – organizacji Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) – Naczelnej Organizacji Technicznej w Polsce.
Przy zakładzie w tym czasie powstał Odział Polskiego Towarzystwa Turystycznego i Krajoznawczego. A w Robotniczym Domu Kultury trwają prace nad adaptacją pomieszczeń na przedszkole dla dzieci, a także prace przy adaptacji budynków na kolonijny ośrodek dla młodzieży i dzieci pracowników zakładu.
Ośrodek kolonijny powstaje nad morzem w miejscowości Dziwnów k/Kamienia Pomorskiego.
Roczna wartość produkcji wynosi 36,0 mln zł. Stan zatrudnienia – 578 osób.
ROK 1956 i 1957
Brak tekstu wspomnień
c.d. nastąpi