Wspomnienia cz.III
ROK 1950
Zarządzeniem Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego i Centrali Zarządu Samochodów z dniem 1 lutego 1950 roku, Zakłady Mechaniczne „URSUS Nr 2” przekazane zostały wraz z całym inwentarzem oraz stanem załogi – Zjednoczonym Fabrykom Okuć Metalowych i Sprzętów Metalowych w Bytomiu ul. Karola Miarki 13.
Zakłady Mechaniczne „URSUS Nr 2” przestały istnieć pod powyższą nazwą z dniem 31.03.1950 roku. Nowe Zakłady przyjęły nazwę „Zjednoczone Fabryki Okuć i Sprzętów Metalowych – Zakład Nr 13”
Niespodziewane, nie przemyślane i niczym nie uzasadnione decyzje władz centralnych, mimo żywiołowego oporu załogi zlikwidowały dobrze wyposażony w park maszynowy i narzędzia, świetnie rozwijający się zakład metalowy na terenie Szczecina.
Wysoko sprawne obrabiarki, agregaty przekazane zostały do innych zakładów na terenie województwa, do Zakładów Mechanicznych „URSUS” Nr 1 koło Warszawy i do „Ursus Nr 3” w Gorzowie wywieziono poważne zapasy kosztownych narzędzi, sprawdzianów i pomocy warsztatowych.
Zdecydowana większość wykwalifikowanych fachowców opuściła mury zakładu, a cześć opuściła Szczecin.
W drugim kwartale tegoż roku, po przyjęciu zakładu przez ZFOISM – produkcją podstawową były łóżka metalowe, lóżka szpitalne oraz dziecięce od lat 7 do 14.
Hale zakładu nie były wykorzystane na całej swojej powierzchni.
Po likwidacji poprzedniego zakładu o produkcji samochodowej duża ilość wykwalifikowanych fachowców poszła do innych zakładów na terenie Szczecina. Najwięcej poszło do Stoczni Szczecińskiej, która wkraczała w okres intensywnego rozwoju. W okres budowy statków dla naszej floty handlowej.
Poza nielicznymi wyjątkami ci co zostali to byli ludzie mniej wykwalifikowani lub ‘patrioci’ i kobiety, które stanowiły 3/5 załogi. Wiele kobiet było zatrudnionych przy malowaniu wyrobów. Malowanie wyrobów prowadzone było sposobem natryskowym, zanurzeniowym i ręcznym.
Wśród kobiet wyróżniły się wysoką wydajnością do 255 procent normy.
Była to Regina Paglewska – Kwiecińska.
Funkcję kierownika kontroli technicznej – po odpowiednim przeszkoleniu – obejmuje Ob. Henryk Nawrocki. Wypada jeszcze podkreślić, że do wyróżniających się – nazywanych wówczas nowatorów – obecnie racjonalizatorów należał Władysław Kaźmierczuk. Jego ulepszenia dały fabryce około 139.000 zł oszczędności rocznie.
Czołowymi nowatorami wówczas byli: Stanisław Kamiński i Andrzej Stąpała.
ROK 1951
W dalszym ciągu podstawową produkcją zakładu są łóżka metalowe. Wykorzystanie mocy produkcyjnej nie przekracza 30 procent. W sierpniu tegoż roku Zakład Nr 13 Zjednoczonych Fabryk Okuć i Sprzętów Metalowych przekazano Zarządowi Przemysłu Medycznego w Warszawie, podległemu Ministerstwu Przemysłu Drobnego i Rzemiosł. Nastąpiła zmiana profilu produkcyjnego.
Ale zakład w dalszym ciągu jest nie wykorzystany pomimo zwiększenia produkcji.
Produkcję podstawową zakładu stanowiły fotele dentystyczne jedno i dwu teleskopowe, fotele ginekologiczne, stoły chirurgiczne polowe, kozetki zabiegowe, stojaki pod kroplówki, wozo-nosze, solaria stawowe, na bark i kolana, szafy do naświetlań 48 żarówkowe.
Organ KW PZPR „Głos Szczeciński”, na temat niewykorzystania całkowitej powierzchni produkcyjnej hal tak pisał:
„jest w przedsiębiorstwie dobra, ofiarna załoga, ale za mała. Specyficzna produkcja zakładu wymaga ludzi o określonych kwalifikacjach. Brak dostatecznej ilości takich ludzi był jedną z przyczyn, która spowodowała korygowanie planu rocznego w kierunku jego zmniejszenia. Plan został dostosowany do rzeczywistych napiętych możliwości istniejącej załogi i zdolności produkcyjnych urządzeń technicznych. To zaś z kolei stworzyło taką sytuację, że tylko połowa istniejącej przestrzeni produkcyjnej jest wykorzystana. Dwie nieczynne hale produkcyjne zostały przekształcone na magazyny i składowiska”
Pracownicy Zakładu Radiologii Państwowej Akademii Medycznej dla uczczenia 34 rocznicy Rewolucji Październikowej podjęli zobowiązanie roztoczenia opieki zdrowotnej nad całą załogą.
Zobowiązanie polegało na prześwietleniu załogi i udzieleniu pomocy lekarskiej pracownikom i ich rodzinom.
Na inicjatywę pracowników ZR PAM odpowiedzieli pracownicy zakładu, podejmując opiekę techniczną w uzupełnieniu i konserwacji sprzętu technicznego. Pracownicy dodatkowo zapoznali się bezpośrednio w Zakładzie Radiologii z potrzebami lekarskimi. Wszelkie prace były wykonywane poza godzinami służbowymi.
Inicjatorami współpracy byli: lekarz zakładowy dr Tadeusz Furek, a ze strony ZRPAM prof. Czesław Murczyński.
W sierpniu tego roku kierownictwo nad zakładem obejmuje Ob. Stanisław Fortuński.
Roczna wartość produkcji wyniosła 13,6 mln złotych, a stan zatrudnienia 380 osób.
ROK 1952
Poważne ożywienie życia kulturalnego wśród załogi. Powstają pierwsze zespoły artystyczne.
Celom wykorzystania mocy produkcyjnej podjęto produkcję uboczną z odpadów, jak łyżki i blaszki do butów, narożniki do okien, podesty łazienkowe metalowe i z drewna, wycieraczki do obuwia, kosze na śmieci i inne.
W sierpniu zakład przyjmuje pierwszych spoza województwa szczecińskiego – absolwentów techników mechanicznych, z których trzech pracuje nadał w zakładzie.
Są to: Franciszek Andrys – obecnie kierownik Wydziału mechanizmów kierowniczych, Adam Dulat – kierownik działu inwestycji, Tadeusz Żmitrowicz – długoletni społeczny inspektor pracy, a obecnie kierownik działu BHP.
Wartość produkcji zakładu w tym roku 37,2 mln zł, a stan załogi 604 osoby.
c.d. nastąpi