Poznajemy historię Szczecińskiej Fabryki Motocykli, zakładu powstałego na gruzach Stoewer Werke.
Druga część „Wspomnień Wacława Barcikowskiego” którą możemy przedstawić dzięki uprzejmości inż. Mieczysława Walkowa
Dla przypomnienia lub dla tych którzy nie czytali – Część I
Ilustracje do części II z zasobów Internetu.
Wspomnienia cz.II
ROK 1947
Plan produkcyjno – usługowy zakładu pozostał na poziomie 1946. Z początkiem roku dotychczasowa nazwa zakładu „Państwowe Zakłady Przemysłu Motoryzacyjnego” przemianowano na „Państwowe Zakłady inżynierii Nr 2” Dyrekcje i zakład macierzysty Nr 1 – Fabryka Ciągników – miały swoje siedziby w Ursusie koło Warszawy. Zakład Nr 3 – Odlewnia w Gorzowie, skąd odlewy dostarczane były do P.Z.Inż Nr 2 w Szczecinie do obróbki.
Państwowe Zakłady Inż. Nr 2 produkowały już wówczas części zamienne o wysokiej klasie dokładności do ciągników przydzielonych Polsce z dostaw Organizacji Narodów Zjednoczonych i do ciągników własnych, produkowanych w Polsce, typu „Ursus”LB45.
P.Z.Inż Nr 2 (w Szczecinie) przyczynił się wybitnie do odbudowy kluczowych zakładów przemysłowych na terenie całego województwa; między innymi wykonano i odremontowano szereg agregatów w Zakładach Nawozów Fosforowych w Szczecinie, Cukrowni „Kluczewo”, jak również przeprowadzono prace remontowe przy pierwszym naszym rudowęglowcu „Sołdek”, który w czasie rejsu uległ awarii, a Stocznia w Szczecinie w tym okresie nie była jeszcze zdolna do wykonania koniecznych prac.
W początkach stycznia otwarto przy zakładzie 3 letnią Szkołę Przemysłową wraz z warsztatami szkolnymi.
Szkoła przetrwała na terenie zakładu do roku 1952, kiedy to przejęła ją Dyrekcja Okręgowa Szkolenia Zawodowego w Szczecinie. W skład szkoły wchodziło 9 osób personelu pedagogicznego, 4 pracowników fizycznych. Personel instruktorski w warsztatach szkolnych rekrutował się z pracowników zakładu.
W miarę napływu kandydatów w latach następnych utworzy trzy klasy liczące każda od 25 do 30 uczniów.
Spośród absolwentów, którzy szkołę ukończyli, nadał pracują w zakładzie: Jan Bieniarz, Andrzej Cander, Grzegorz Głowinkowski, Jan Karolczyk, Marian Karwecki, Franciszek Klimowski, Janusz Lesiński, Tadeusz Łysiak, Zenon Nizoń, Czesław Szorcz, Zdzisław Tuszyński, Stanisław Litwiński, Stanisław Panek, Ryszard Kosik.
Na przełomie lat 1946/1947 otwarto przy ulicy Ostrawickiej sklep spożywczy „Robotnik” – wyłącznie dla pracowników zakładu. Sklep prowadzony był przez pracownika zakładu. W latach następnych sklep przekazany został Spółdzielni Spożywców „Robotnik”.
Stan zatrudnienia pod koniec roku wzrósł do 570 osób, a roczna wartość produkcji wynosiła 3,2 mln złotych.
ROK 1948
Fabrykę przemianowane na Zakłady Mechaniczne „URSUS Nr 2”
Mocno rozszerzono asortyment części zamiennych do ciągników wszystkich typów używanych w zakładach przemysłowych, w zakładach usługowych, w rolnictwie Pomorza Zachodniego. Zakłady oprócz wykonywania części zamiennych, wykonują remonty silników. Poza tym przyjmują zamówienia na wytaczanie bloków silnikowych i obróbkę kół zębatych. Zakłady również pracują na zlecenie państwowej Fabryki Jedwabiu w Żydowcach, Państwowej Fabryki Superfosforatów i Szkoły Morskiej.
Plany perspektywiczne przewidywały rozszerzenie produkcji o nowe asortymenty, jak np. peronowe wózki pocztowe, traktory ogrodnicze polskiego typu produkowane na krajowych częściach. Produkcja docelowa zakładu to 5000 szt. traktorów w ciągu 5 lat. Produkcja nie została sfinalizowana.
Rozwijane było w zakładzie współzawodnictwo pracy, w którym brało udział około 90 pracowników wydziału mechanicznego.
Jako kryteria przyjęto wydajność, jakość produkcji i dyscyplinę pracy. Od połowy miesiąca sierpnia zatrudniono po raz pierwszy w produkcji zakładu 6 kobiet obsługujących tokarki rewolwerówki. Mistrzem Wydziału Mechanicznego był ob. Piotr Hołubowski, a jego zastępcą Franciszek Pająk.
W tym roku zakład nawiązał współpracę i objął szefostwo nad pierwszą na terenie województwa szczecińskiego Spółdzielnią produkcyjną w Ustowie należąca obecnie do przodujących spółdzielni.
Stan zatrudnienia to około 500 osób, a wartość produkcji 4,6 mln złotych.
ROK 1949
Ograniczono asortyment części produkowanych do ciągników. W czerwcu wprowadzono współzawodnictwo zagraniczne i całkowicie przestawiono się na produkcję części zamiennych do ciągników „URSUS” LB45.
Rozpoczęto budowę i rozbudowę działu obróbki cieplnej. Wprowadzono współzawodnictwo prac i podjęto zobowiązania dla uczczenia święta 1-szo majowego co wpłynęło na dużą wydajność pracy i przekroczenie norm indywidualnych do 155 procent.
Robotnicy realizują plan 3 letni. Plan miesiąca kwietnia wykonany został w 110 procentach.
W czerwcu odbyła się pierwsza promocja absolwentów Szkoły Przemysłowej przy Państwowych Zakładach Inż. Nr 2. Szkoła dysponowała wówczas już trzema klasami.
Pierwszym prymusem szkoły był Bogdan Tomaszewski, obecnie inżynier, długoletni pracownik biura konstrukcyjnego SFM „JUNAK”.
Uroczystość promocji odbyła się w obecności Dyrekcji zakładu, Dyrekcji Szkoły i delegata Szczecińskiej Izby Rzemieślniczej – ob. Benona Terakowskiego.
W promocji brały udział również liczne rodziny promowanych i Komitet Rodzicielski Szkoły oraz Dyrektor Szkoły – inż. Marcin Tymiński — późniejszy dyrektor techniczny zakładu.
Stan zatrudnienia załogi pod koniec roku zmniejszył się i wynosił około 420 osób.
Wartość produkcji wynosiła 6,1 mln złotych.
c.d. nastąpi
